Hayatım boyunca en  nefret ettiğim ve de gıcık olduğum konuların başında yanlış anlaşılmak gelir. Senin ne dediğini mantıklı anlamayıp beyhude bir şekilde anlayanlardan öylesine gıcık olurum ki anlatamam… Allah’ın yarattığı biz güzel kullar nedense her zaman güzel ilişkilerden uzaklaşmayı, pişmiş aşa su katmayı çok severiz. Birinin canım dediğine diğeri canın çıksın der. Sonra da seni suçlar neden ona canım diyorsun diye. Peki kardeşim sana da sormazlar mı sen birine canın çıksın diye hitap ettiğinde kimse sana bir şey diyor mu? Demek ki, insanoğullarının bir başka insanoğluna karşı bakışı değişik olur. Birinin sevmediğini bir başkası sevemez, birinin de bir başkasından hoşlanmaması seninde öyle olman anlamına gelmez… Neden biz insanoğulları birbirimizi anlamak yerine birbirimizi boğazlamaya kalkışıyoruz. Neden üç günlük dünyada mutlu olmaya çalışmayıp, mutsuzluğa koşuyoruz? Neyi paylaşamıyoruz? Yoksa dünya bize dar mı geliyor? Bu dünyada 8 milyardan fazla insan yaşıyor da bi tek sen mi yaşayamıyorsun?.. Yani anlatmak istediğim şu. İnsanlar birbirlerini iyi anlamalı, mutlu yaşamanın yollarını bulmalıdır. Öyle ipe sapa gelmez işlerle zamanı boşa harcamamalıdır… Ah be insanoğlu ah… Neden yanlış anlamayı seversen de, Doğruyu anlamak istemezsin…