Dün mübarek kandil günüydü… Peygamberimiz Hz.Mauhammed (s.a.v) in mübarek doğum günü idi. İçimize yine sonsuz bir sevginin mutluluğu doğdu. Yüce Allah, cümlemizi bu mübarek günlere kavuşmayı nasip eylesin… ***  ***  *** Kandil dolayısıyla insanlar birbirine güzel kandil mesajları atarak kutlama yaptı. Burası hoş güzel. Hep kafama takılır. İnsanlar bu sevgi dolu mesajları birbirine atarken gerçekten içlerindeki gerçek sevgilerle mi atarlar yoksa iş olsun türünden mi?.. Şu yalan dünyada hepimiz bir gün hak vaki olduğunda ölümü tadacağız ve hak dünyasına gideceğiz. Bunun böyle olduğu açıkça bilinmesine rağmen yine de her şeyi unutup ilişkilerimizde yalana dolana iki yüzlülüğe kaçıyoruz. Birbirimizi nasıl kandıracağımızın hesaplarını yapıyoruz. Neden olduğumuz gibi görünmez ya da görünmek istediğimiz gibi olmalıyız? Yaşlısı, genci. Zengini-fakiri güzel insani ilişkiler yolunu tercih etmek yerine nedense katakulliyi seçer? Birbirimizi gönülden sevmek, Birlik-beraberlik ve yardımlaşma duygularını yaşatmak yerine tersinden gideriz? Hiç kimse elbette maddi ve manevi yönden kötü durumda olmayı istemez. Ama yaradan öyle layık görmüşse biz insanoğluna düşen görev o açığı bizler kapatacağız. Bunu yapmak yerine birbirimize hor bakar, gönül kırıcı davranışlarda bulunursak hoş olur mu?.. Kimileri var, onları gördükçe aklıma düştükçe içime mutluluk geliyor. İnsana olan sevgi bakışları, insana olan yardımseverlik ruhları takdire şayan karşılanıyor. Ama kimileri de vardır ki, elinden gelse acıkmamak için tuvalete gitmekten çekiniyor. Sanki kefenine cep yaptırıp ahrete götürecek. Bilmezler ki, yüce ALLAH’ın huzurunda herkes eşittir. Sadece onu ayrıcalıklı yapacak amel defterinin hayırlı işlerle dolu olması. Yani bu dünyada yaptığı iyilikler onu kurtaracak… Kısssadan hisse… Birbirimizi yapmacık değil, gerçek ve gönülden sevelim. Öyle güzel mesajlar atarak bu işler olmaz. Her şeyin başı sevgidir, hayırlı işler yapmaktır ve de garibanları sevindirmektir. Gerisi asma kabağı gibi boştur…