Uyuyamadım, yatamadım.. Tam gözüm dalmışken aklıma o 6 yaşındaki çocuğun çaresizliği geliyor. Senin, benim, onun yaşadığı bir şehirde bu nasıl olur demeye ve anlamaya çalışıyorum. Anlayamıyorum. Anlaşılır gibi değil çünkü. Sadece utanıyorum, kendimden, herkesten nefret ediyorum. Geçtiğimiz günlerde Gaziantep 'te boş arazide cesedi bulunan Suriye'li Aya Recminin annesi tarafından boğulurak öldürüldüğü ortaya çıktı. Olay Gaziantep'te herkesi etkiledi. Sonuçta annesi tarafından öldürülen 6 yaşındaki bir kız çocuğu. Ve onu öldüren annesi Meseleye insanlık açısından bakacak olursak zaten öyle de olması gerekir gerçekten son derece vahim. Bir anne ne emekler vererek büyüttüğü canından bir parça olan evladını yine kendi elleriyle boğarak öldürüyor. Annenin psikolojik sorunları olduğu belirleniyor. Yine de nasıl bir bunalım geçiriyor ki kendi öz evladını gözünü kırpmadan öldürebiliyor. İşte dünyanın insanları ne hale getirdiğini net görüntüleri. İnsanların ülkesi ne olursa olsun içinde bulundukları yaşam koşulları onu nasıl etkiliyor ki girdikleri bunalım sonucu kendi Öz evlatlarını dahi öldürebilecek kadar canileşebiliyorlar. Bu olaylar söz konusu insanların ülkesine bakılmaksızın ele alınıp araştırma yapılması gerçeğini bir kez daha gözler önüne seriyor. Ve onu öldüren annesi Bir çocuk düşünün daha 6 yaşında hayatının en güzel baharında. Ama bir anda yaşamdan koparılıp atılıyor. Çocuklar dünyanın her yerinde çocuktur. Çocuğun dili, ve ırkı olmaz. Çocuk sevgisi her yerde aynıdır. Onlar sevilmeye, güzel duygularla yetiştirilmeye layıklardır. Olaya işte bu açıdan bakmak lazım. Çocukların hangi ülke mensubu olduğu önemli değil. Onlar bize ALLAH 'ın emanetleridir. Hakikaten olaya neresinden bakılırsa bakılsın üzücüdür. Ben bu yazıyı yazarken bile duygulandım. Uyuyamadım, yatamadım.. Evet zor bir durum. ALLAH böyle konumları hiç bir kuluna yaşatmasın. Kalın sağlıcakla,