● Aslında evimizin çok küçük olmadığını, ● Yuvamızın çok soğuk olmadığını,  ● Yattığımız yatağın, üstümüzdeki yorganın markasının çok da önemli olmadığını,  ● Yemeğin tuzu, salçası az olunca da karın doyurabileceğini ● Etli yemeğin az yada çok pişmesinin önemli olmadığını, ● Yemeğimiz beş on dakika gecikince kıyamet kopmadığını ● Öve öve bitiremediğiniz telefonunuzun, arabanızın modelinin,  ● Yazlığınızın, terasınızın çok önemli olmadığını,  ● Milyonlarca liraya alınan konutun belki de mezarınız olabileceğini,  ● Üstünüzdeki montun, ayağınızdaki botun yağmurdan yaştan korumasının yeterli olduğunu  ● Üşümeyelim diye bir köşede duran battaniyenin kıymetini,  ● Sıcak bir çayın, Çorbanın, taze ekmeğin nasıl da güzel bir ikram olduğunu,  ● Kalbini kırdığınız bir insanın gönlünü almaya vaktinizin olamayacağını,  ● Kaçırdığınız trenin, vapurun dolmuşun arkasından telaş yapmanın ne kadar gereksiz olduğunu,  ● Nerede nasıl yattığınızın değil de, nerede, ne halde nasıl uyanacağınızı ● Üzerinizde uyuduğunuz yorganın yerine, moloz yığınlarının altında kalabileceğinizi,  ● Bu afetler, felaketler, hep ders olmalı, unutulmamalı, ● Zenginliğin, malın mülkün ve makamın emanet olup asıl insanlığın kalıcı olduğunu, ● Sevdiklerinizin kıymetini bilin kalbini kırmayın,  ● Yediğinizi içtiğinizi israf etmeyin, emanet olan hayatımızı, canımızı, ne zaman nerede teslim edeceğimiz belli değil  ● Yaptığınız işin, imalatın ya da mesleğinizdeki sorumluluğun, insan hayatına nasıl da olumsuzluklar yaşatabileceğini, ölümlere sebep olabileceğinizi,  Demem o ki namuslu şerefli vicdanlı yaşamak çok kıymetli...